Een poosje geleden, maart, kreeg onze dirigent het verzoek om met het koor tijdens de wandel Elfstedentocht de wandelaars toe te willen zingen tijdens de laatste meters richting de finish. Er werd hierop zeer positief gereageerd. Waar we kwamen te staan was nog niet zeker, maar in een later stadium kwam de verlossing. We mochten in de Prinsentuin te Leeuwarden waar we een plekje kregen in de muziekkoepel met heel mooie akoestiek. Er moest natuurlijk ook nieuwe repertoire worden aangeboord. De muziekcommissie had een aantal nieuwe nummers uitgezocht, welke toch niet geschikt werden bevonden waarop een aantal nieuwe nummers werden geïntroduceerd. Hier is het koor verder meegegaan. Er werden arrangementen door de dirigent gemaakt en volop geoefend. Zo zie je maar weer “Eendracht maakt macht” en “Samen komen wij er wel uit”, wat volgens mij zeker betekent dat het koor een eenheid vormt. Helaas kon het volledige koor op 12 mei niet aanwezig zijn maar dat mocht de pret niet drukken. Het kledingadvies voor deze dag was blauw met wit. Sommige koorleden gingen gezamenlijk met de bus naar Leeuwarden met als eerste verzamelplaats ons honk “Het Amelander Veerhuis” om vervolgens richting de bushalte te lopen. Er was trouwens al veel onderzoek naar gedaan naar de tijden van de bus. Onderweg stapten er meer koorleden in bij de bus. Enkelen gingen met eigen vervoer. Onze voorzitster was al tijdig aanwezig op de plek waar het allemaal zou gebeuren, maar tot haar ontsteltenis bleek dat de muziekkoepel waar wij zouden gaan staan nogal een plaats was met veel achtergebleven afval. Rommel genoemd. Men had de hekken van de koepel niet afgesloten dus hier kon nu vrij gebruik van gemaakt … Maar je zou geen voorzitster zijn als je direct geen actie onderneemt dus dit had ze gedaan. Gebeld naar de organisator voor een bezem met toebehoren en zelf begonnen met de schoonmaak! Onze dirigent kwam aangereden met zijn VWT3, waarin hij alle apparatuur had meegenomen. Een menigeen zal jaloers zijn geweest op deze auto, een stukje nostalgie. Na de schoonmaak kon de apparatuur worden aangesloten waarbij eerst nog moest worden gezocht naar de stroomvoorziening maar deze werd snel gevonden. Na alles geïnstalleerd te hebben was de hele club compleet en kon er worden begonnen met het inzingen. Toen nog een koffie c.q. plaspauze en de strijd kon worden aangegaan. Niet ons hele repertoire werd gezongen want je moet natuurlijk niet alles prijs geven want stel voor… Wandelaars konden het waarderen dat ze werden toegezongen, duimen kwamen omhoog, foto’s werden gemaakt en filmpjes. Want er werd door ons met enthousiasme gezongen en wandelaars werden tevens door ons ook aangemoedigd. Enkelen bleven staan om te luisteren. Er werd zelfs door een wandelaar meegespeeld op zijn meegebrachte trompet wat nog meer schwung gaf. Maar wat wij als koor ook deden heeft natuurlijk niets te maken met de prestatie van de wandelaars zelf. Hiervoor alle respect voor zij die meer dan 207 kilometer hebben gelopen. Alles kwam voorbij… van jong naar oud, soldaten met volle bepakking, valide maar ook invalide wandelaars, een wandelaar met een beenprothese en iemand in een rolstoel! Maar ook een wandelaar met “NIKS” in zijn broek… de één had het moeilijker dan de andere maar lachen kon men, natuurlijk met de finish in zicht en toegezongen door “Hét Popkoor uit Holwerd” waaruit men weer energie kon uitpitten voor het laatste stukje… Bekenden en minder bekenden liepen mee. Ook de echtgenoot van ons koorlid Wieke en de zoon van Ytje liepen mee. Ze hebben nog staan luisteren hoe mem kon zingen. Familieleden van koorleden kwamen langs om mee te genieten van onze zang maar ook om de wandelaars natuurlijk aan te moedigen. Terrasgasten konden tevens genieten van onze zang wat ook gebeurde. Hoewel er niemand van ons koor mee liep met de tocht ondervond één van ons toch een pech gevalletje. Onze Tine viel in de koepel. Vanaf dit moment stond ze er gekleurd op maar in eerste instantie is het verder goed afgelopen. De organisatie heeft goed voor ons gezorgd, we kregen van hen een goed gevulde lunchpakket aangeboden. En het “Wad’n Koor” heeft zichzelf weer meer op de kaart gezet… en nu… op naar 24 juni…

Winterwille in Ferwerd. Sinterklaas heeft Nederland, of liever gezegd Dokkum. verlaten richting Spanje en de Kerstman doet gelijk zijn intrede vanaf de Noordpool. De Kerstman brengt aan een ieder weer een ander soort vertier. Het koor werd gevraagd om tijdens de Winterwille op 9 december in Ferwerd een aantal liederen te zingen. We moesten 3 keer 20 minuten een optreden verzorgen. Er werd niet alleen door Wad’n Koor opgetreden maar er waren meerdere artiesten. En wat wordt er tijdens deze periode gezongen? Juist… kersliedjes. Dus… tijdens de Winterwille in Ferwerd moesten er natuurlijk ook enkele kerstliedjes ten gehore worden gebracht. Eén speciaal kerstliedje waarop onze Adri speciaal voor het koor een arrangement heeft gemaakt werd met fleur gezongen, namelijk “Ik zing een kerstliedje voor jou”. Een Kerstliedje waarvan de uitvoerende groep volgens mij een grote fan hebben in onze voorzitster. Elke donderdagavond op onze vaste repetitieavond werd er heel hard geoefend en met een laatste aanpassing stond het als een huis. Of beter gezegd het klonk als een klok. Het repertoire werd uitgebreid met meer kersliedjes. Engels en Friestalig. Tijdens de laatste repetitieavond werd er al gezegd dat we ons lekker warm moesten aankleden (warm ondergoed) en een ieder was vrij om kerstaccessoires te dragen. Hierop is zeer goed gereageerd, vooral op het laatste. Het eerste was niet te controleren. De ene had een mooie kerstmuts op, de ander een kerstmuts met lichtjes, een andere had weer mooie kerstoorbellen in, een kerstbeer op een muts, een kerstcowboyhoed, sjaals maar ook kerstbrillen van het type Elton John gingen de ronde. Het was een gevarieerd aanbod. Zelfs een kerstslinger kwam voorbij met het prijskaartje er nog aan. Onze Dora (op 1 december haar 81ste verjaardag gevierd) had zelfs haar muts stevig op haar hoofd gebonden. Alle respect voor deze Dame. Het verzamelpunt voor het vertrek was en is ons clubhonk “Het Amelander Veerhuis” en vanuit daar In kolonne richting Ferwerd gereden. Voor degene woonachtig te Ferwerd of wonende nabij was Ferwerd de ontmoetingsplaats. Daar aangekomen een parkeerplekje gezocht. De teksten van de muziekstukken waren speciaal voor de gelegenheid in een handzaam boekje gezet en werden aan ons uitgereikt. Op de bovenste verdieping van de Liudgerkerk konden we eventueel onze spulletjes neerleggen en als we wilden even vertoeven. De organisatie had voor een ieder twee consumptiebonnen voor koffie/thee/ranja met een plak cake. Tijdens het optreden stonden we lekker hoog en droog in de muziektent van Crescendo. Deze moest wel worden gedeeld met andere artiesten maar gaf verder geen problemen. Behalve het op/afstapje was bij regen/hagelval een ietwat glad. Maar de helpende handen stonden gereed om te assisteren. De draaimolen naast de muziektent was meer een storende factor maar voor de aanwezige kinderen was dit natuurlijk hun pleziertje. Tussen de optredens was een ieder vrij om te doen wat hij/zij wilde. Een rondgang over de fair, kijken bij andere optredens of zich warmen in het café. Het noodlot sloeg toe… De keyboard was door onze dirigent meegenomen maar om deze te laten spelen heb je stroom nodig… en deze stroom gaat via een adapter naar het instrument. Maar zonder adapter geen stroom en juist dit was een onderdeel welke zich waarschijnlijk meer thuis voelde in Lippenhuizen dan in Ferwerd. De adapter was namelijk niet meegereisd naar Ferwerd en bij de opbouw van de dirigent zijn instrumentaria kwam hij hierachter. En dan moet er worden geïmproviseerd. Geen keyboard… dan met de gitaar. Om te zorgen dat het tweede optreden wel kon worden gezongen onder begeleiding van een toetsenbord werd er actie ondernomen. Tjibbe de jongste van het koor had het idee geopperd om de fanclub uit Dokkum op te bellen met de vraag of zij konden zorgen dat er adapters werden meegenomen van hun huis. Zo gezegd, zo gedaan. Later nog een keer naar de fanclub gebeld of ze voor de zekerheid ook een reservekeyboard konden meenemen. Helaas… ze waren al onderweg. Nog maar 1 kilometer verwijderd van Ferwerd. Zijn omgekeerd en terug naar Dokkum gereden om daar toch nog een reservekeyboard op te halen voor het geval dat de adapters geen goede aansluiting hadden. De redding was nabij… en voor het tweede optreden waren ze in Ferwerd gearriveerd. Een geluk… een adapter had de juiste aansluiting en zo kon onze dirigent het koor begeleiden met eigen keyboard en gitaar waar ondertussen ook extra stroom was ingezet. Het tweede en derde optreden kon zoals gepland doorgang vinden. Ook onze dirigent bracht zijn kerstnummer “It is Krysttiid” met het Wad’n Koor als achtergrondkoor. En Fûgel kwam ook nog voorbij. Maar “Ik zing een liedje voor jou” heeft naar mijn inziens een speciaal plekje gekregen. We hebben één grote hit “Mag ik dan bij jou” maar “ik zing een kerstliedje voor jou” eindigt ook in de bovenste regionen. Eén ding weet ik zeker. Mocht er voor volgend jaar weer iets op de planning staan tijdens de kerstperiode… Wad’n Koor is er klaar voor!!!

Teake, wat fijn dat jij zo'n leuk verslag van deze avond hebt geschreven!!! Compilatie van het optreden zien wij binnenkort tegemoet. Op naar het volgende optreden.

20 juli, een dag waar naar uit werd gekeken. Niet alleen door mijzelf maar waarschijnlijk door meerdere personen. En met deze personen bedoel ik natuurlijk de leden van ons zangkoor maar ook de leden van de orkesten De Bazuin en Crescendo. Er werd iets unieks georganiseerd. Een samenwerkingsverband, als je het zo mag noemen, met de drie muziekverenigingen uit Holwerd. Dit ter afsluiting van het seizoen. Er is veel geoefend op de donderdagavonden met de koorleden, met en zonder dirigent. Ook werd er twee keer geoefend met de beide orkesten. Eén keer in het thuishonk van Crescendo en één keer in het thuishonk van De Bazuin om zo op de bewuste 20 juli een goed maar zeker ook een mooi zomerconcert te kunnen geven. Niets kon ons tegenhouden, behalve het weer… De weersvoorspellingen waren voor donderdag 20 juli ongunstig. En deze voorspellingen kwamen ook uit. Overdag veel water gevallen en met de gedachte dat het concert geen doorgang zou gaan vinden van mijn werk richting huis gereden… het weer werd er mooier op… de zon kwam erbij en het leek toch dat het een mooie avond zou gaan worden. Thuis te horen gekregen van mijn zoon dat het concert doorging. We hebben ons snel in gereedheid gebracht, onze zang collega opgehaald met familielid en richting Holwerd gereden… Bij aankomst de auto geparkeerd en naar de plaats van het optreden gelopen… alles stond al in gereedheid! De weg was ook nog afgezet! Onze dirigent (Adri de Boer) had zelfs apparatuur neergezet zodat de zang van het koor niet overstemd werd door de beide orkesten. Met z’n allen eerst nog naar de oefenruimte om met elkaar nog een beetje in te zingen om de stembanden wat losser te maken en daarna naar beneden voor ons thuishonk 'Het Amelander Veerhuis' om nog even een klein beetje te oefenen met de orkesten. Tijdens het inzingen kwam het publiek al langzaam toelopen en hieronder ook weer bekende gezichten die al eerder een optreden hadden bijgewoond. Een goed teken… Zou dit ook te maken hebben met de publiciteit? De dirigent hadt zelfs een radio-interview bij de lokale omroep RTVNOF. Vooraf nog een welkomstwoord. Ook werd er vermeld dat een orkestlid van De Bazuin de avond daarvoor een ernstig verkeersongeval had gehad maar dat haar ouders vonden dat het concert doorgang moest vinden. We begonnen met ons lijflied, daarna nog een aantal mooie nummers met als hoogtepunt KNOOPKES. Samen met het orkest dit nummer van Pieter Wilkens ten gehore gebracht waarbij ons befaamd koorlid Klaas door twee vrouwelijke koorleden de 'knoopkes' van zijn overhemd werden geopend op de tekst van het nummer. Het orkest heeft gezamenlijk met ons gespeeld maar natuurlijk ook zelf een aantal nummers ten gehore gebracht. Ook niet te vergeten onze dirigent die nog solo heeft gezongen en ons koor binnen twee jaar al zo ver heeft gebracht. Toch met de bekende woorden in mijn achterhoofd “het blijft droog maar hier en daar kan een buitje vallen”… nou in Holwerd viel er die avond zeker wel een buitje, of beter gezegd een aantal fikse buien. Maar er waren ook droge perioden. Toch mochten de buien het plezier niet bederven. Bij een bui even schuilen in het Veerhuis of bij de overburen in de garage (een geweldig initiatief) en als de bui was verdwenen snel allemaal naar buiten voor het vervolg van het concert. En het mooie… je hoorde niemand klagen een ieder was elke keer weer opgewekt zowel het publiek als de orkest- en koorleden. Na afloop nog eventjes nazitten bij onze gastheer en gastvrouw en daarna richting huis. Wandelend, op de fiets, auto of zelfs per lijnbus. Nog een dankwoord voor de organisatie en een ieder daaromheen: Chapeaux voor de organisatie maar ook voor een ieder die de stoelen en zitbanken, dus eigenlijk alles hebben neergezet en opgeruimd. KLASSE!!! VOOR HERHALING VATBAAR!!! En nu… nu op naar het volgende evenement!!!

Wat een geweldige middag hebben we afgelopen zondagmiddag 2 april gehad..wat hebben we heerlijk gezongen met dank aan zoveel publiek en natuurlijk onze geweldige dirigent Adri de Boer..Hij heeft het toch maar voor elkaar gekregen dat we zover al zijn gekomen..😃 Ondanks dat het soms net een kippenhok is waar hij de orde probeert te houden.. Ook na het optreden nog gezellig met elkaar gekletst en gezongen in het Amelander Veerhûs.. 😀🍺🍷🎶 Sùper was het..

Afgelopen vrijdag hebben we genoten van het optreden in Noardewyn. Jullie mogen trots op jezelf zijn, dat jullie al zo'n goed resultaat neerzetten na slechts 1 jaar! Complimenten Adri en koorleden!

Leuke groepsfoto op de homepage!!!!

Fantastisch hoe het geworden is. Wat een werk hebben jullie verzet. Gradus ook super bedankt.

Gefeliciteerd met jullie nieuwe website.